ارتباط شفاف در روابط خوب اساسی تلقی می شود، اما در روابط با روابط عاطفی نزدیک، توانایی برقراری ارتباط با آسیب پذیری چیزی است که صمیمیت و پیوند عمیق تر و ایمن تر ایجاد می کند. بررسی منظور زوج‌ها وقتی به شما می‌گویند که می‌خواهند یاد بگیرند که با یکدیگر ارتباط بهتری برقرار کنند، مستلزم ارزیابی این است که چه چیزی مانع شریک‌ها می‌شود تا عمیق‌ترین حقایق عاطفی خود را به اشتراک بگذارند. من آن را به کسی تشبیه می‌کنم که همیشه بازی‌های کارتی رقابتی انجام داده است و بازی متفاوتی را یاد می‌گیرد که در آن خطر نشان دادن کارت‌های خود را دارد. کمک به زوج‌ها برای ایجاد امنیت برای اشتراک‌گذاری آسیب‌پذیر کلیدی است. در عین حال، به اشتراک گذاشتن حقایق احساسی چیزی است که به ایجاد این امنیت کمک می کند.
بسیاری از ارتباطاتی که روزانه با اعضای خانواده، رؤسا، همکاران، دوستان و غریبه ها درگیر می شویم، می تواند ماهیت مبادله ای اساسی داشته باشد. از آنجایی که بسیاری از ارتباطات با دیگران به عنوان مبادلات اطلاعاتی یا ابزاری برای رسیدن به هدف عمل می‌کنند، تغییر به روشی غیراستراتژیک برای آشکار کردن خود که بیشتر مربوط به تعمیق حضور است، می‌تواند چالش برانگیز باشد. بررسی مفروضات، انگیزه‌های پنهان و باورهای ناخودآگاه که گاهی تلاش‌ها برای آسیب‌پذیری را تضعیف می‌کنند، به افراد در درمان کمک می‌کند تا مزایای رابطه‌ای ناشی از به خطر انداختن شفافیت عاطفی بیشتر را کشف کنند.
توانایی بیان احساسات در لحظه بدون عمل کردن بر اساس آنها یک جنبه مهم ارتباط موثر است. این به زوج ها کمک می کند تا مسئولیت بیشتری را در قبال تجربیات درونی خود بپذیرند و این تجربیات را با پذیرش و وضوح بیشتر برای یکدیگر آشکار کنند. بسیاری از زوج‌های مهارت کلامی و از لحاظ فکری پیچیده عادت دارند که احساسات خود و یکدیگر را تجزیه و تحلیل و تفسیر کنند تا از ناراحتی ناشی از احساس خود اجتناب کنند. با این حال، دقیقاً همین ظرفیت برای دانستن، تجربه کردن و به اشتراک گذاشتن رنگ‌های اصلی احساسات جهانی انسان مانند غم، ترس، عشق، شادی و خشم است که انسان‌ها را به یکدیگر متصل می‌کند و به آنها کمک می‌کند تا پیش‌بینی‌ها، ترس‌ها و ترس‌های خود را ببینند.
در AEDP (روان درمانی پویای تجربی تسریع شده)، ایجاد فضایی برای این تجارب عاطفی غوطه ور به منظور متابولیزه کردن کاملتر آنها در یک ارتباط حمایتی و محبت آمیز، محور کار شفابخش است. اگرچه برای همه ما مهم و ضروری است که بتوانیم از ارتباط به عنوان نوعی محافظت از خود یا متقاعدسازی در زندگی روزمره خود استفاده کنیم، اما زمانی که زوجی به دنبال بهبود یا تعمیق ارتباط می‌آیند، هر یک از طرفین باید تمرین کنند که در آن حضور داشته باشند. واقعیت های احساسی ناراحت کننده خود و دیگران. کاهش سرعت ارتباطات از طریق تکنیک هایی مانند گفتگوی ایماگو همچنین می تواند به افراد کمک کند تا احساسات خود را بهتر مدیریت کنند و در عین حال احساسات بیشتری را آشکار کنند. ارتباط به‌عنوان شکلی از محافظت از خود، باید یک انتخاب باشد تا یک تنظیم پیش‌فرض انعکاسی و فراگیر.
تمرین ارتباط زوجین
یکی از راه‌های سرگرم‌کننده و تجربی که درمانگران می‌توانند به زوج‌ها کمک کنند تا بین ارتباط عاطفی کنترل‌کننده، دفاع‌شده و باز تفاوت قائل شوند، شامل بسته‌ای از کارت‌ها است که روی آن «پیام‌های من» ساده و عاطفی از قبل نوشته شده است. این پیام‌های من ممکن است شامل جملاتی مانند «می‌ترسم»، «من احساس اضطراب می‌کنم»، «از دستت عصبانی هستم» یا «احساس می‌کنم شکست خورده‌ام» باشد. در این تمرین «کارت‌های خود را نشان دهید»، تصمیم بگیرید که چه کسی دارنده کارت و چه کسی گیرنده کارت خواهد بود، سپس عرشه کارت‌های I-message را به دارنده کارت بدهید. به عضو دارنده کارت زوجین آموزش دهید که در زمانی که شریک شنونده پیام ها را دریافت می کند، با هر کارت یکی یکی چه کار کند.
نمونه تعامل:
کارت 1: پس از نگاهی اجمالی به کارت، چیزی را بیان کنید که فکر می کنید پیام I واقعی را پنهان می کند. به عنوان مثال، اگر روی کارت نوشته شده است: “من می ترسم”، ممکن است بگویید “من خوشحالم.”
کارت 2: در حالی که پیام I را بیان می کنید، کارت را در جهت شریک زندگی خود پرتاب کنید. به عنوان مثال، اگر روی کارت نوشته شده است: “من از دست شما عصبانی هستم”، صدا بزنید: “من از دست شما عصبانی هستم!” همانطور که کارت را پرتاب می کنید.
کارت 3: در حین برقراری ارتباط چشمی با شریک زندگی خود، پیام I را بیان کنید و همزمان کارت را به شریک خود نشان دهید.
پس از اجرای هر کارت متفاوت، در مورد اینکه چه احساسی برای دارنده کارت دارد که هم پیام‌های روی کارت‌ها را تحویل می‌دهد (یا پنهان می‌کند) و هم برای شریک شنونده دریافت هر پیام واقعی (یا مبدل) I صحبت کنید.
